Każdy absolwent studiów lekarskich musi zdać Lekarski Egzamin Końcowy (LEK) i odbyć roczny staż. Dopiero potem staje się rezydentem. W tym czasie szkoli się on w wybranej specjalizacji, co może trwać nawet 4 do 6 lat. Dodatkowo poza miejscem pracy odbywa kursy obowiązkowe, które umożliwiają mu uzyskanie uprawnień specjalisty. Co jeszcze warto wiedzieć o rezydenturze lekarskiej? Mamy dla Ciebie najważniejsze informacje!

Czym się różni lekarz od rezydenta?

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że lekarz, który nie zakończył rezydentury, nie może określać się tytułem specjalisty. 

Inaczej mówiąc rezydent to lekarz, który przechodzi dodatkowe szkolenie, dzięki któremu stanie się specjalistą. W tym czasie pracuje i uczy się w szpitalu pod okiem ekspertów.

Ile trwa rezydentura? Czy trzeba ją koniecznie robić?

Specjalizacja bardzo często trwa sześć lat, czyli tyle, co wcześniej studia lekarskie. Nie jest ona jednak obowiązkowa, przynajmniej w teorii.

W praktyce rozwój zawodowy i praca są bardzo ograniczone dla lekarza bez specjalizacji. W związku z tym realnie lekarze decydują się na rezydenturę, a ci bez niej są w mniejszości.

Praca rezydenta pod nadzorem – czy możesz robić operacje?

Jako lekarz rezydent możesz samodzielnie wykonywać operacje, ale… w rzeczywistości wszystko zależy od lekarz specjalisty, który nadzoruje Twoją pracę. Ostatecznie to on podejmuje decyzje i nadzoruje przeprowadzane przez Ciebie zabiegi. 

Oczywiście, podejście zmienia się wraz z czasem. Większą swobodę mają lekarze na końcowym etapie swojej rezydentury. Analogicznie początkujący rezydenci w większym stopniu są zależni od decyzji specjalisty i raczej nie dostają tak poważnych zadań do wykonania.

Uprawnienia lekarza rezydenta

Jako osoba po studiach, a przede wszystkim po zdanym egzaminie końcowym, rezydent ma szeroki zakres uprawnień. Ma przede wszystkim pełne prawo do wykonywania zawodu. 

Co to w praktyce oznacza? Lekarz rezydent może samodzielnie:

  • Diagnozować pacjentów;
  • Prowadzić leczenie;
  • Skierować na badania;
  • Wystawiać recepty;
  • Przeprowadzać zabiegi czy uczestniczyć przy operacjach.

Praca rezydenta w poradni

Zazwyczaj pracę w poradni specjalistycznej rezydent może rozpocząć po pierwszym roku swojej rezydentury. Ma wtedy już podstawowe umiejętności z zakresu danej specjalizacji. Oczywiście mowa o poradni właściwej dla specjalizacji rezydentury danego lekarza. 

Nie oznacza to, że zawsze punktem minimum jest rok rezydentury:

  • W praktyce każda placówka medyczna ustawa swoje zasady dotyczące tego, na jakim etapie wyszkolenia rezydenta przyjmie go do pracy. 
  • Ustalane są też obszary, w których może działać rezydent na terenie danej poradni specjalistycznej.
  • Decyduje się też o tym, jakie działania rezydent może wykonywać samodzielnie, a jakie wciąż musi robić pod bezpośrednim nadzorem.

Co z dyżurami rezydenta?

Zwyczajowo niezbędnym elementem szkolenia specjalizacyjnego jest pełnienie dyżurów medycznych. Dlatego też jest to co do zasady obowiązkowe, jeśli tylko jest to ujęte w programie specjalizacji (a zazwyczaj jest). 

Choć teoretycznie rezydent może robić to samodzielnie, w rzeczywistości jest inaczej. Najczęściej rezydenci muszą oczekiwać dopuszczenia przez kierownika specjalizacji do samodzielnego pełnienia dyżuru.